Voordat ik het wist zag ik de verschrikkelijke video van de slachtoffers op de boulevard.
Soms gaat sociale media zo snel, dat er al beelden zijn bij de woorden voordat de reguliere nieuwskanalen ze gevonden hebben. En soms zie ik dan dingen die ik liever niet had gezien.
Natuurlijk moet je je niet afwenden van het wereldleed en het wereldnieuws. Maar hemeltjelief mensen, wat is het toch ellendig soms allemaal. Steeds vaker snap ik de wereld en de mensheid niet. Word ik zo moe van alles wat er gebeurt. De droefenis van alle oorlogen, aanslagen en geweld.
“Gelukkig gaan wij naar Vlieland” zei Oudste laatst. Ik moest er heel even om glimlachen, maar werd er ook instant verdrietig van. Dat mijn kinderen zich zorgen maken over waar ze verblijven op vakantie en bedenken dat Vlieland vast wel vrij van terroristische aanslagen zal blijven. Hoe droevig is dat.
En in Nice komt een kind nooit meer thuis, ziet een moeder nooit haar kinderen meer, vierden vierentachtig mensen voor het laatst in hun leven feest, zijn honderden mensen voor het leven getekend.
Het besef dat dit soort dingen in de rest van de wereld dagelijkse kost is, dat angst daar het leven van duizenden mensen regeert. Het is te veel soms. Niet alleen voor een meisje van 13, maar ook voor haar moeder die het allemaal niet uit kan leggen.
Die moeder duikt nu maar haar bed in. Niet dat de wereld morgen een stuk mooier zal zijn. Maar het leven gaat wel gewoon door. En ooit, ooit, ooit, zal liefde en goedheid toch moeten overwinnen?
foto: Lars van der Werf (van Versjes van Lars) https://twitter.com/larsvdwerf
Ik was net wakker en naast felicitatie’s stuurde iemand me dit nieuws over deze verschrikkelijke aanslag! Op 14 juli, de dag van de vrijheid voor de Fransen š Hoe wrang en in en in triest! Deze man viel de vrijheid aan! Maar liefde zal uiteindelijk overwinnen en niet de haat van deze zieke personen! Als geboren en getogen Nijmeegse hou ik nu mijn hart vast! Met meer dan 60 nationaliteiten in een stad……Ik durf mijn angst bijna niet uit te spreken.Ik bid dat er niets gebeurd op dit schitterende feest van verbroedering.Wat dat zie je telkens bij de lopers!
Je spreekt precies uit wat ik de laatste maanden, jaren ook elke keer weer denk, maar dan beter verwoord. Soms lees ik een paar dagen bewust geen nieuws, niet omdat ik ongeinteresseerd ben, maar gewoon om mezelf en mijn familie voor al die vreselijke beelden en berichten wil beschermen. We kunnen er namelijk niets aan doen, alleen maar rouwen, treuren en hopen voor alle betrokkenen. De beelden bekijken, de berichten lezen, het zorgt voor vreselijke beelden in ons hoofd, zonder dat het daarvan beter wordt. Misschien is DAT het wat me daarbij zo mismoedig maakt.