Corona of geen Corona, er blijven boeren op zoek naar de liefde. Of misschien juist wel nu, juist dit jaar. Nu je, zelfs als boer(in) nog meer dan normaal thuis bent. En merkt dat het wel fijn zou zijn dat (t)huis met iemand te delen.
(foto; KRO-NCRV)
En voor old times sake, vat ik de boel weer even samen voor iedereen die niet kon of wil kijken, maar wel op de hoogte wil worden gehouden. Komt ie:
Vandaag werden de boeren die mee willen doen aan het programma Boer zoekt Vrouw aan ‘het Nederlandse publiek’ voorgesteld. We nemen ze even met je door en beginnen met Robert (39 jaar) die in Overijssel een vleesveebedrijf heeft met Blonde d’Aquitaines. Dat zijn koeien. Geen witbiertjes. Boer Robert bakt koekjes voor de koeien. Deze grote koeien horen bij de boerderij die hij samen met zijn vader runt. Let op, dat zijn geen suffe koeien hoor. Deze koeien laten zich niet meer zo maar pakken, die vluchten als je ze wilt vangen. Dit jaar wil Robert geen koeien vangen, maar een vrouw. Hij vindt zichzelf impulsief, waardoor hij nogal eens onhandige dingen doet. Nu maar hopen dat meedoen aan Boer zoekt Vrouw niet in dat rijtje komt te staan. Zijn toekomstige vrouw moet wel van beesten houden. Op zijn eigen boerderij zijn er naast wat andere beesten ook kuikens en konijnen, en zelf wil hij ook graag een paar jonkies. Kinderen bedoel ik, niet per se een hele jonge vrouw. Maar wel eentje dus die kinderen heeft of nog wil krijgen.
Bij boer Rob (48 jaar) geen vluchtende koeien in het zonnetje in de wei, maar witlof en roodlof in donkere en koude loodsen. Alle lof voor Rob die vol gevoel en met liefdevol zorg voor deze groente leeft. Maar de lof is niet zijn grootste liefde, dat is zijn zoontje Olivier. We zitten daarmee meteen in een heftig verhaal. Het jongetje van acht heeft het syndroom van Down en heeft vier jaar geleden een ongeluk gehad. Hij viel in een diepe waterput, verdronk bijna, werd door Rob zelf gered en heeft daarna weken in het ziekenhuis in coma gelegen. Als een wonder is alles goed gekomen. Maar ondertussen is Rob wel single, dat moet nu ook goed gaan komen. Hij zoekt iemand om samen ‘s avonds gezellig, lekker onder het genot van een blokje kaas en een rolletje ham met een augurkie erin de dag door te nemen. Of, doe eens gek, met een sateetje erbij. Lekker toch?
Omdat we daarna meteen doorgaan naar de provincie Utrecht, waar Gerben, 30 jaar, geitenhouder is, krijg ik meteen trek in Saté Kambing. De lekkerste saté die ik ken. Maar goed, ik probeer mijn vleesconsumptie te verminderen. Dus ik houd het voorlopig maar op witlof met kaassaus. Gerben werkt samen met zijn ouders, broer en zus en 600 melkgeiten. Aha, geen sateetjes dus, maar geitenmelk. Daar kan je dan weer lekker feta van maken. Heerlijk in een Griekse salade. Maar goed, we dwalen af. Gerben en zijn zus puzzelen elke maand met de geiten door ze op grootte te sorteren. De hele familie woont allemaal samen op de boerderij. De verlegen Gerben durft Yvon amper aan te kijken, maar is toch klaar voor de volgende stap. Een vrouw die het niet erg vindt dat hij elke ochtend en elke avond om 6 uur stipt de geiten gaat melken. Die, als zijn moeder ooit met pensioen gaat, dat melken ook samen met Gerben wil doen. Zijn zus en broer blijken trouwens ook nog vrijgezel. Kunnen ze die niet ook gewoon mee laten doen? Gewoon de hele familie aan een partner brengen? Als je de zus leuk vindt zou ik gewoon een gokje wagen en een brief sturen!
Maar gelukkig doen er dit jaar sowieso ook boerinnen mee aan BZV. Dus ook mannen kunnen brieven schrijven dit jaar. Naar Hilda (34) bijvoorbeeld, die als paarden- en melkveehouder die op Terschelling woont (in haar eigen appartement) en samen met haar vader en moeder op hun boerderij werkt. Iedereen kent de Waddeneilanden voornamelijk als fijne vakantieplek, maar er wordt ook gewoon geboerd dus. De koeien lopen lekker in de wei en de duinen in het grootste weiland wat ik ooit zag. Hilda wil niet van het eiland af. Zij voelt zich daar net zo vrij als blij als die koeien in de zomerwei. Elke dag om 12 uur stipt zet moeder de warme maaltijd op tafel. Aardappelen, groente en vlees. Je kent het wel. Een nieuwe partner kan zo aanschuiven. Maar zo Hollands als alles er uit ziet, was het niet altijd. Hilda ging de afgelopen jaren in de winter namelijk steeds voor een paar maanden naar Oostenrijk, om skiles te geven. Daar is ze ondertussen mee gestopt. En daar heeft ze dus ook geen leuke liefde opgepikt. Die leuke man aan haar zijde mist ze nu wel een beetje. Want alleen op de bank is ook maar alleen op de bank. Naast de koeien zijn er op de familieboerderij ook paarden, voor de verhuur aan toeristen. Daar zet Hilda zich ook voor in. Maar ook daar is het vinden van de liefde dus nog niet gelukt. Een prins op het paard is welkom. Romantisch samen bij zonsondergang over het eiland galopperen. Wie wil dat nou niet?
2021 blijkt bij Boer zoekt Vrouw een goed jaar voor Robben te zijn. Nee, niet de beesten die je bij de Waddeneilanden in zee kunt spotten, ik bedoel geen zeerobben, maar mannen die Rob heten. Want naast Witlof Rob is er nog een Rob die op zoek is naar een vrouw. Kersen Rob noemen we hem dan maar. Hij is 51 en teelt dus kersen. In Gelderland. En hoewel een kers een symbool van de liefde is en Rob zijn best heeft gedaan, is er geen vrouw in zijn leven. Terwijl hij nogal dol is op leuke dingen organiseren voor de vrouwen waar hij wat voor voelt. Gitaarspelen tijdens een etentje bijvoorbeeld. En ja, dat valt soms verkeerd, al dat enthousiasme en er meteen bovenop duiken. Daar heeft hij van geleerd het wat rustiger aan te doen, en er niet meteen bovenop te springen. Lijkt mij sowieso een goed advies. Maar na drie jaar single zijn, na zijn scheiding, zoekt hij dus wel een nieuwe partner. In ieder geval iemand die ook kan opschieten mijn zijn twaalfjarige dochter Lisa. Ook bij Kersen Rob zijn er paarden. Hij is een hobbyfokker. Vol passie. (En jep, die paarden, die moeten er dus wel regelmatig bovenop duiken, maar dat geheel terzijde). We kunnen Kersen Rob ook Jukebox Rob noemen, want geef hem een gitaar en hij speelt zo een deuntje voor je.
In Brabant zijn er ook al paarden, daar woont de oudste boer van dit seizoen; paardenhouder Hans (69 jaar). Hij had eerst varkens, maar bleek allergisch. Nu fokt hij springpaarden, helemaal in zijn eentje. Niets pensioen of minder werken. Hans houdt van zijn werk en wil dat blijven doen zolang het nog kan. En hé, Hans is snel; in een uur of twee per dag heeft hij al het werk gedaan. Tijd zat voor een vrouw dus. Maar dan wel graag eentje met ook een eigen leven. Hans is al twintig jaar weduwnaar. Gaf al zijn liefde aan zijn vier kinderen, de beesten en zijn werk. Die kinderen gunnen hem ook van harte een nieuwe vrouw. Hans is klaar voor een nieuw avontuur. Een maatje. Ik hoop oprecht dat er een hoop single vrouwen gaan schrijven en dat er straks een logeerpartij met worstenbroodjes op het menu staat voor deze Brabantse boer en dat er allemaal vrouwen komen die eens voor hem gaan zorgen.
In Limburg heeft Janine (31 jaar) samen met haar ouders een schapenboerderij. Ze hebben meerdere kuddes, met in totaal 3000 schapen. En ik maar denken dat je die beesten vooral in Drenthe en op Texel vindt! Met haar kuddes zorgt ze voor duurzaam natuurbeheer. Ze hebben Engelstalige en Nederlandstalige honden die daar bij helpen. Wat al die schapen spreken weet ik niet. Ik denk dat ze blaten met een zachte bèh. En naast de kuddes is er ook nog een camping. Dus naast schaapsherder zijn, in de stallen werken en de planning voor alle kuddes regelen wordt er dus ook nog gewerkt op de camping. Dat klinkt best druk, en dat is het ook. Maar ergens in de avonduren is nog wel plek voor een partner. Zolang die er maar tegen kan dat Janine een drukke dame is. Want oh ja, ze fokt ook nog border collies. Dus, mannen die dol zijn op Limburg, schapen, kamperen en honden en op actieve vrouwen met veel energie; schrijven maar!
Vanuit Limburg rijden we door naar Drenthe, waar Evert (58 jaar) samen met zijn broer geen schapen heeft, maar wel een melkveebedrijf waar ze 40 koeien tegelijk kunnen melken. Ze hebben samen een paar honderd koeien. Een boerderij van formaat dus. Waar hij binnen elke dag zo’n vijf uur staat te melken en nooit eens een dagje vrij heeft. Dat je maar weet waar je aan begint. Hij is in ieder geval wel van het spic en span zijn, net als zijn broer Koop. Samen houden ze alles netjes. Dat kost ook wel even een paar uur per dag. En dan ondertussen ook nog eens goed kijken naar alle koeien. Of het wel goed met ze gaat. Evert houdt sowieso wel van dames kijken, maar er zijn maar weinig vrouwen in zijn leven. En een vrouw aan zijn zijde zou wel leuk zijn. Want niets mooier dan een vrouw die naar je lacht, aldus de Drentse boer, die opeens iets van een romantische dichter in zich lijkt te hebben. In de mooie moderne woonkeuken is er ruimte zat om samen te eten tenslotte. Die vrouw aan zijn zijde kwam er nooit. Maar nu misschien wel? Hij hoopt van wel. En wij ook Evert. Wij ook. Of het gaat lukken? Joost mag het weten!
Joost zoekt trouwens ook een vrouw. Hij is 46 en plantenkweker in Brabant. Samen met zijn broer en oom. Joost bewaakt de kwaliteit van de planten. Die kan ik thuis ook wel gebruiken trouwens. Maar dat is weer een heel ander verhaal. Joost is een snelle loper en makkelijke prater met een gulle lach. Terwijl Yvon dwangmatig de juiste kleur bloemen in de bijpassende gekleurde potjes doet (ze trekt het niet dat een rood bloemetje in een geel potje zit) kletsen ze over zijn bedrijf en de liefde. Joost is een perfectionist als het om zijn bedrijf en de planten gaat en legt de lat daar hoog. Hij wil wel wat rust in zijn leven, misschien kan een vrouw daar voor zorgen? Hij heeft nog nooit een relatie gehad, misschien omdat ie bang was om een blauwtje te lopen (ik zie meteen een blauw potje voor me), misschien omdat er gewoon niemand was. Hij woont alleen in zijn ouderlijk huis, waar alle oude meubels uit zijn jeugd nog lijken te staan en waar verder alles leeg is en geen enkele plantje te vinden is. Het ziet er allemaal nogal kaal en ongezellig uit in zijn woning waar de lat juist laag lijkt te liggen. Er mag wel wat sfeer gebracht worden. En Joost wil heus wel gezellig wonen met iemand, maar ook wel de wijde wereld in, mocht iemand dat samen met hem willen doen. Hij is op zoek naar een vrolijke meid om zijn wereld wat groter te maken. Zijn eerste stap heeft hij gemaakt; zich opgeven voor Boer zoekt Vrouw. En voor het eerst van zijn leven kookt hij wat voor een vrouw: Yvon krijgt een heus boerenommeletje (pun intended!?) van hem.
De laatste boer die graag brieven wil ontvangen is Jouke. Hij is 31 en woont in Friesland. Hij is melkveehouder en houdt Jersey koeien. Die zijn ook een soort van blond. Maar dan anders dan de koeien van Robert. Met deze koeien kun je meer verdienen, want ze produceren minder mest (omdat ze ook minder melk produceren), maar hebben wel een hoog vet- en eiwitgehalte (en daar krijg je als boer voor betaald). Daardoor mag je meer koeien hebben houden binnen je mestquotum. Yvon noemt het efficiënte koeien. En Jouke is dol op het ondernemen en actie en uitdaging en een eigen plan trekken. Dat vind je allemaal in het houden van Jersey koeien. En je kunt ze ook lekker vroeg in de middag al melken, zodat je de hele avond vrij hebt. En ach, dat je dan om 5 uur in de ochtend ook weer moet melken, dat neemt hij dan voor lief. Na het melken duikt hij dan ‘s ochtends gewoon nog even terug zijn bed in. Een leeg bed, dat wel, dus vandaar die deelname aan Boer zoekt Vrouw natuurlijk bedenk ik, dan kun je na het melken lekker in een nog steeds warm bedje stappen! Sinds zijn vader een hersenbloeding kreeg, runt Jouke de boel alleen. Dat is best druk in je eentje, en dan is het moeilijk(er) om aan de vrouw te komen. Jouke woont nu nog samen met zijn ouders op de boerderij, maar die gaan verhuizen. Ruimte genoeg dus voor een vrouw die met Jouke het bootje in wil stappen. Want Jouke is dol op roeien, en doet dat samen met zijn vrienden ook als hobby.
Dat waren ze. “De boeren”(m/v). De komende twee weken kunnen er brieven en mails worden gestuurd.
Ik wens alle boeren stapels brieven. En meer geluk dan de Bed and Breakfast eigenaren die deze zomer in “BenB vol liefde” op zoek waren naar de liefde. Daar bleef uiteindelijk iedereen alleen achter. De gemiddelde score is bij BZV toch ietsje hoger dan nul. Over ruim een half jaar weten we welke boeren er niet meer single zijn. Vanaf januari kunnen we de zoektocht gaan kijken op t.v. Nu eerst maar even een blokje kaas. Cheers!
(foto: KRONCRV)