Camper girl – het vervolg

Goed. Die kinderen van mij. Die mochten dus vakantaseren over een grote lange (nou ja, drie weken ofzo) verre reis die we dan in 2017 of 2018 (afhankelijk van hun wensen en mijn banksaldo) gingen uitvoeren (zie vorige blogpost HIER). Anything was possible, tenminste in deze inventarisatie-van-wensen- fase. “Kom maar op jongens”, zei ik, “wat willen jullie doen, waar willen jullie naar toe?”.

Ik was benieuwd wat het zou worden. Op zoek naar wilde beesten in Afrika? Op een vulkaan staan in Azië? Of toch naar Hollywood of zwemmen met dolfijnen of misschien op zoek naar de grootste waterval van de wereld (want die in Frankrijk vorig jaar was best klein)?

Toen bleek dat er ergens iets mis is gegaan met het doorgeven van de reisgenen van Lief en mij. Want mijn kinderen gaven aan dat ze wat hen betreft niet zo ver weg hoefden hoor. Echt niet. Ze hadden bijvoorbeeld heel veel zin in de vakantie op Vlieland die we voor komende zomer geboekt hebben. En vliegen? Ach, nee joh, met de trein naar een leuke plek in Nederland was ook prima.

“Echt niet?” Vroeg ik. “Willen jullie niet van de ene kant van Amerika naar de andere kant reizen? Bergen beklimmen? Of misschien met een camper door Canada?”

Ha, kijk, een camper. Daar werden ze wel enthousiast van. Jaaaa, een camper, werd er geroepen, dat leek ze wel wat. Maar ehm, dan niet per se door Canada hoor. Dat was niet echt nodig. Nee joh, gewoon leuk hier voor de deur in een camper stappen. En dan gewoon overal naar toe kunnen rijden. En kamperen waar je maar wilde. Hartstikke leuk mam, dat willen we, op vakantie met een camper. Gewoon in Nederland!

Ik keek smekend om hulp naar Lief, maar die moest er wel om lachen. En okay, ik eigenlijk ook wel. Daar zat ik dan met mijn goede bedoelingen van ‘de kinderen mogen kiezen’.

De kinderen hadden gekozen en werden er helemaal hyper van. Leuk man, een camper. Supercool.

“En dat we dan voor jullie een klein tentje meenemen?” vroeg ik. “Zodat jullie dan als we ergens zijn jullie eigen slaapplek hebben?”. Maar nee, dat was niet de bedoeling volgens Oudste. “Nee, gewoon lekker knus met zijn allen in de camper. Dat vind ik gezellig!”.  Superknus leek haar dat. En wat ze ook zo leuk leek; dat je dan tijdens het rijden gewoon leuk aan de eettafel mocht zitten. Zo gezellig! Ze zagen het helemaal zitten samen en knikten tevreden boven hun boterhammen naar elkaar en naar mij. Jep, met een een camper op pad door eigen land, dat was hun keuze. Als ze dan toch moesten kiezen. Want een hele zomer gewoon thuisblijven en uitstapjes maken vonden ze anders ook prima.

“We hebben een stel kneuterige mutsen gebaard”, mopperlachte ik later die avond tegen Lief. Maar stiekem vonden we het ook wel grappig. We maken nu dus plannen voor zomer 2017. Om met een camper door Europa te gaan rijden. Of in ieder geval dan toch door de Benelux. Wat zover heb ik mijn eigen eisen wel duidelijk gemaakt; ik wil Nederland uit kunnen rijden met dat ding. En verder gaan we dan gewoon drie weken lang kneuterige dingen doen. En daar ga ik dan waarschijnlijk ook nog eens enorm van genieten. Van het samen zijn met ons viertjes. Want over een maand heb ik twee pubers in da house. Die misschien over een jaar of vier, vijf, helemaal niet eens meer met mee willen op vakantie. En dan heb ik waarschijnlijk heimwee naar die ene knusse campervakantie van ooit.

.

Tips voor een beetje betaalbare huurcampers zijn welkom dus. Net als de do’s en don’ts wat betreft het camperleven. We kunnen niet vroeg genoeg beginnen met plannen tenslotte. Vakantaseer ik ondertussen wel verder over de zomer van 2040. Tegen die tijd ben ik vast wel met pensioen en zijn de kinderen het huis uit. Heb ik nog een jaar of 24 om te sparen voor mijn eigen grote lange verre reis 😉